Οκ, ένα floppy και πολύ ψάξιμο στο Internet αργότερα, βρίσκομαι αντιμέτωπος με τον χειρότερο εφιάλτη μου. Η μοναδική λύση ειναι να στείλω mail στο support της Supermicro και να ΠΕΡΙΜΕΝΩ να μου απαντήσουν. ΓΚΡΡΡΡ...
Και γιατί πρέπει να υποστώ αυτήν την δοκιμασία; Γιατί το X7DVL-3 motherboard της supermicro έρχεται με τον LSI 1068E SAS SoftwareRaid Controller για τον οποίο υπάρχουν Linux drivers μόνο το RedHat Linux και το Suse Enterprise Server. Και γιατί, θα ρωτήσει κάποιος, εφ' όσον τα Linux είναι όλα Linux, δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις αυτούς τους drivers; Έλα μου ντε. Γιατί χρειάζονται διαφορετικοί drivers για τα windows xp και τα windows vista; Έλα μου ντε. Σε δουλειά να βρισκόμαστε. Αλλά, τέλος πάντων, ακόμα και αν μπορούσα να χρησιμοποιήσω αυτούς τους drivers, θα έπρεπε να κάνω κάτι που ονομάζεται “compile the kernel with the drivers”, που προσωπικά μου ακούγεται σαν κολονοσκόπηση χωρίς αναισθησία. Μμμμ, λέω να το αναβάλω για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο διάστημα.

Η λύση λοιπόν, είναι να απενεργοποιήσεις τον raid controller και να δουλεύει σαν απλός SAS controller. (κάτι που θα μπορούσα να το έχω πληρώνοντας 30 ευρώ λιγότερα και αγοράζοντας το X7DVL-i motherboard. Αλλά τότε δεν θα είχα την ευχαρίστηση να πρέπει να έρθω σε επαφή με πραγματικούς ανθρώπους – έστω και μέσω mail.) Για να γίνει αυτό πρέπει να “περαστεί” καινούριο firmware στον controller, το οποίο στο στέλνει η Supermicro μαζί με οδηγίες.
Παρασκευή απόγευμα λοιπόν, στέλνω το mail και περιμένω να περάσω όλη την επόμενη βδομάδα τσεκάροντας το Inbox μου κάθε 5 λεπτά για απάντηση.
ΧΑ!
Το ευρωπαϊκό support της supermicro όμως, είναι στην Ολλανδία (χώρα που αντιθέτως με την Ελλάδα παίρνουν τον πελάτη στα σοβαρά) με αποτέλεσμα Δευτέρα 9:14 το πρωί, να έχω λάβει mail με το firmware και αναλυτικές οδηγίες για το πως πρέπει να γίνει η διαδικασία – η οποία απαιτούσε δύο δισκέτες και ένα floppy βεβαίως!
Τώρα για ποιόν ακριβώς λόγο πρέπει να κάνεις όλη αυτήν την διαδικασία με floppy και δεν μπορεί να γίνει με cd, την στιγμή που μπορείς να τρέξεις ολόκληρο λειτουργικό σαν το Ubuntu 7.10 από το cd, είναι κάτι που μου διαφεύγει εντελώς. Προφανώς αυτοί που γράφουν drivers και firmware έχουν πέσει ομαδικά σε χρονοπαγίδα και ζουν στο ένδοξο 1986, όπου τα ολοκαίνουργια Amiga τους φορτώνουν το λειτουργικό με δισκέτες (πάλι καλά που δεν έχουν Commodore 64 γιατί θα μας στέλναν το firmware σε κασέτα)
Μια ώρα αργότερα, και ενώ το μεν το firmware update έχει τελειώσει χωρίς προβλήματα, η δε διαδικασία εγκατάστασης του Ubuntu 7.10 Server έχει αναγνωρίσει με επιτυχία τον δίσκο μου και έχει ολοκληρωθεί με ένα μεγαλειώδες reboot, αρχίζω να έχω μια απόκοσμη αίσθηση -αυτήν που η γιαγιά μου την έλεγε το “χάρισμα” - ότι κάτι δεν πάει καλά.
Βεβαία, αυτή η αίσθηση, μπορεί να οφείλεται και στο γεγονός ότι τα τελευταία 10 λεπτά ο υπολογιστής μου έχει κολήσει στο μήνυμα “Running local boot scripts (/etc/rc.local)”.